Dostrzegając liczne i wielorakie problemy przestrzenne, należy stwierdzić, iż edukacja na temat środowiska zbudowanego, docierająca do całego społeczeństwa, stanowić może skuteczny początek długofalowego procesu pozytywnych zmian w tym zakresie. Istnieją przykłady państw, gdzie tego rodzaju kompleksowe działania przyczyniły się do ewolucji nastawienia do zagadnień architektury. W związku z powyższym, można założyć, że architektura jest niezbędnym obszarem edukacji dzieci, kształtującym postawy społeczne wobec jakości środowiska zbudowanego. W rezultacie powszechna edukacja architektoniczna dzieci (w dłuższej perspektywie czasowej) przekłada się na wzrost atrakcyjności regionalnej i narodowej. Przyjąć można też, że określone treści oraz formy zajęć mają, większe niż inne, znaczenie i celowość w edukacji przestrzennej dzieci i młodzieży. (ze "Wstępu")